خواب، بهترین درمان بیماری است - مدرسه مالک اشتر

به گزارش مدرسه مالک اشتر، خبرگزاری خبرنگاران- نتایج تحقیقات نشان می دهد که خواب طولانی تر منجر به بهبودی بهتر می گردد. تعجب آور نیست که مغز ما با افزایش خواب به آسیب دیدگی واکنش نشان می دهد؛ اما چگونه این اتفاق می افتد؟ مغز از کجا متوجه آسیب می گردد؟ آیا نوعی پیغام دوربرد از زخم به مغز ارسال می گردد؟

به گزارش خبرگزاری مدرسه مالک اشتر به نقل از مدیکال اکسپرس، پروفسور برینگمن، رهبر گروه تحقیقاتی در مرکز بیوتکنولوژی (BIOTEC) دانشگاه فنی درسدن آلمان و رهبر گروه مهمان موسسه شیمی بیوفیزیک ماکس پلانک با آنالیز آسیب دیدگی و خواب در کرم ها، به دنبال پاسخ این سوالات بود. وی اظهار کرد: کرم الگانس (Caenorhabditis elegans)، ساده ترین حیوانی است که می توانیم برای مطالعه خواب از آن استفاده کنیم؛ این مدل به ما امکان می دهد طیف گسترده ای از تکنیک های زیست شناسی مولکولی را به طور دقیق با فرایندهای بیولوژیکی اساسی آنالیز کنیم.

این گروه کار خود را با جستجوی ژن های مسئول طولانی شدن خواب در کرم ها شروع کردند. آنان یک آزمایش ژنتیکی در مقیاس عظیم انجام دادند و بیش از 4500 جهش ژنتیکی مختلف را تجزیه وتحلیل کردند. یکی از ژن هایی که پیدا کردند توجه آنان را جلب کرد چون افزایش فعالیت آن ژن منجر به افزایش زیاد فراوری پپتیدهای ضد میکروبی (AMPs) می شد. پپتیدهای ضد میکروبی آنتی بیوتیک های طبیعی هستند که بدن برای مقابله با عوامل بیماری زا به صورت موضعی در داخل زخم فراوری می نماید.

برای درک ارتباط بین پپتیدهای ضد میکروبی و علامت دهی خواب، دانشمندان درسدن با دو متخصص ایمنی شناسی، دکتر ناتالی پوجول و دکتر جاناتان اوبانک از مرکز ایمنی شناسی مارسی-لومینی (Centre d`Immunologie de Marseille-Luminy) فرانسه همکاری کردند. این گروه با همکاری یکدیگر ژن کرم ها را دست کاری کردند. آنان از فراوری آنتی بیوتیک های طبیعی جلوگیری و آنالیز کردند چه اتفاقی برای کرم های آسیب دیده می افتد. کاری که به ظاهر ساده می آید اما این طور نبود. نتایج نشان داد که پپتیدهای ضد میکروبی بسیار زائد هستند و دانشمندان دریافتند که درمجموع 19 ژن مختلف که مسئول فراوری AMP هستند باید به طور هم زمان خاموش شوند تا تفاوت قابل توجهی مشاهده گردد.

پروفسور برینگمن اعلام کرد: ما مشاهده کردیم کرم هایی که پپتیدهای ضد میکروبی فراوری نمی نمایند، به دنبال آسیب دیدگی، خواب کمتری داشتند. به طورمعمول، کرم ها از جراحات کاملا زنده می مانند، بااین حال، مشاهده کردیم که فقدان خواب، مرگ ومیر کرم ها را افزایش می دهد.

محققان توانستند نشان دهند که AMP ها پس از آزاد شدن از زخم پوستی مانند یک پیغام رسان عمل نموده و گیرنده های مغز را فعال می نمایند. این فعال سازی به عنوان یک تغییردهنده عمل می نماید و همچنین باعث افزایش نورون های خواب به منظور افزایش خواب می گردد.

پروفسور برینگمن اضافه کرد: از مدت ها قبل معلوم شده بود که AMP ها به صورت موضعی عمل می نمایند اما نتایج تحقیق ما نشان می دهد که آن ها همچنین به عنوان مولکول های پیغام رسان دوربرد عمل می نمایند تا احتیاج به خواب را از زخم ها به سیستم عصبی انتقال دهند.

این نتایج همچنین نقش خواب را در بهبودی از آسیب ها تقویت می نماید.

پروفسور برینگمن در آخر عنوان نمود: ازآنجاکه خواب تقریبا در همه حیوانات رخ می دهد، نتایج ما نشان می دهد که چگونه خواب می تواند برای بهبودی و زنده ماندن از آسیب نه تنها برای کرم های الگانس بلکه برای سایر حیوانات و احتمالا حتی انسان نیز حیاتی باشد.

بودجه پژوهشی گروه وی توسط شورای تحقیقات اروپا (ERC) تامین می گردد.

نتایج این تحقیق در نشریه Current Biology منتشرشده است.