14 وسیله روزمره در مصر باستان - مدرسه مالک اشتر

به گزارش مدرسه مالک اشتر، مصریان باستان گنجینه ای از مصنوعات را از خود به جای گذاشتند که زندگی روزمره در زیستِ 3000 ساله این تمدن را آشکار می نماید.

مدرسه مالک اشتر| مصریان باستان حدود 3000 سال به عنوان تمدن برتر در مدیترانه درخشیدند. میراث آن ها با انبوهِ اشیا بجامانده زنده مانده است، بنا های باشکوه، اسناد مکتوب، مصنوعات و هنر از جمله آنهاست. باستان شناسان و محققان از این گنجینه اطلاعات اقلامی را شناسایی نموده اند که بخشی از زندگی روزمره مصریان باستان بوده است.

به گزارش مدرسه مالک اشتر؛ در فرهنگی که روی زندگی پس از مرگ و اهمیت حفظِ نظمِ شنماینده جهان هستی تاکید داشته حتی اشیاء روزمره اهمیت شگرفی داشته اند. لارِلای اِیچ. کورکورِن استاد تاریخ هنر که بسیاری از مطالب این مقاله از زبان اوست می گوید: در مصر باستان، سحر و جادو جزء لازم یک شیء مادی بود و درست به مقدار کارکرد عملی اون شئ اهمیت داشت. زیبایی شناسی ِ یک شئ متکی بر مشاهده دقیقِ جهانی طبیعی و زیبایی ذاتی اَشکال و الگو های موجود در آن ها بود.

افزون بر این، توسعه تمدن مصریان آن ها را قادر ساخت در یک مکان باقی بمانند و این سکون به آن ها فرصت پیشرفت و ارتقاء طراحی و مهارت های ساخت را داد. کورکورِن می گوید: اونا تکنیک های فلزکاریِ بسیار پیچیده ای رو توسعه دادن. چیز های زیبایی خلق کردن، با طبع ظریفی از زیبایی که از طبیعت گرفته بودن.

گاهی اوقات در طراحی اشیاء نیز معانی ظریفی نهفته بود. برای نمونه شکلِ یک آینه گرد یا بیضی و دسته های آن به شکل حروف تصویریِ ankh بود که دو معنا داشت: آینه و زندگی؛ بنابراین وقتی از آینه استفاده می کنید، به نوعی بازتاب زندگی خودتان را دیدن می کنید. در این مطلب با 14 شئ آشنا می شوید که از اجزای رایج زندگی روزمره در مصر باستان بوده اند.

1. جام

جامِ لوتیفورم Lotiform یک جام برجسته لعابی است. تصاویر انسان ها، حیوانات و شکوفه های نیلوفر روی جام حک شده است. این تصاویر احتمالاً نمایانگر افسانه های مربوط به طغیان رود نیل است، رویدادی که اهمیت مالی و معنوی قابل توجهی برای مصریان باستان داشت. مصریان برای نوشیدنی هایشان ظروف سرامیکی می ساختند و گاهی اوقات آن ها را به آثار هنری تبدیل می کردند. به عقیده کورکورِن این جام ها انفجار شگفت انگیز جهانی طبیعی را در خود دارند.

2. چراغ ایستاده

مصریان برای روشن کردن خانه هایشان اساساً از چراغ های نفتی، کاسه های ساده سفالی یا سنگی استفاده می کردند. بعضی از آن ها را روی زمین قرار می دادند و بعضی دیگر را روی ستون هایی می گذاشتند که از ستون های معبد الگوبرداری شده بود.

3. زیرسری

مصریان باستان به جای بالش از زیرسری یا تکیه گاه هایی از جنس سنگ یا چوب استفاده می کردند. این زیرسری اساساً یک قطعه منحنی شکل بوده که یک دنباله داشته و به یک سکو متصل بوده است. مصریان روی این سکو دراز می کشیدند و سرشان را روی قطعه منحنی شکل قرار می دادند. این ساختار سبب قرار گرفتن سر بالاتر از سطح میشده تا هم خنک گردد و هم از شر حشرات در امان باشد.

4. تیغ

مصریان باستان به بهداشت بسیار اهمیت می دادند. آن ها موهایشان را کوتاه نموده یا می تراشیدند تا جلوی شپش را بگیرند. این تیغ که لبه تیز آن به یک دسته چوبی متصل است درون سبدی در مقبره یک زن لای نوار های کتانی پیدا شده و در مجموعه مِت Met از مصنوعات مصری نگهداری می گردد.

5. کلاه گیس

مصریان هم برای حفاظت از سرشان در برابر نور خورشید و هم به عنوان روشی برای نشان دادن طبقه یا رتبه اجتماعی شان از کلاه گیس استفاده می کردند. جنس این کلاه گیس ها از موی انسان یا حیوان و یک لایی از جنس فیبر گیاهی روی یک پایه توری احتمالاً از جنس کتان است. به این کلاه گیس موم زده شده و لایه ای از چربی حیوانی کل کلاه گیس را پوشانده است. زنان در قیاس با مردان کلاه گیس هایشان ساده تر بود، گرچه گاهی اوقات به مناسبت جشن ها کلاه گیس های پُرکارتری استفاده می کردند.

6. موچین

مجموعه اقلام نظافت شخصیِ یک مصری شامل یک جفت موچین از آلیاژ مس مانند تصویر میشد که هم اکنون در مجموعه مِت Met از آن نگهداری می گردد.

7. صندل

مصریان پاپوش هایی می پوشیدند که از جنس پوست گاو، بز و غزال بود یا از مواد گیاهی از قبیل پاپیروس و علف بافته می شد. صندل های غیرچرمی شبیه دمپایی های لاانگشتی امروزی بودند با نواری که از انحنای روی پا رد میشد و با یک بند بین نوک انگشتان پا محکم میشد. اعضای نخبگان سلطنتی صندل های پُرکارتری می پوشیدند نظیر همین صندل طلایی در تصویر که متعلق به ملکه تحوتموس سوم بود.

8. جواهرات

مصریان عاشق جواهرات رنگارنگ بودند، جواهراتی که معمولاً به شکل خدایان، حیوانات مقدس و طرح های دیگر بود. احتمالاً از این جواهرات به عنوان طلسمی استفاده می شد که به طرز جادویی می توانست از فرد در برابر بیماری، حوادث یا اتفاقات بد دیگر محافظت کند. دستبند ها و پابند های طلایی و ارغوانی که در تصویر می بینید نماد شیر و پنجه های شیر هستند.

9. جوراب

مصر در تصور ما یک مکان گرم است، اما دمای هوای صبح زود و عصر پایین آمده و پای مصریان سرد می گردد. این جوراب پشمیِ رنگی و راه راه که از قسمت انگشت بزرگ پا شکاف دارد طوری طراحی شده که با صندل پوشیده گردد.

10. آینه

پیداست مصریان به ظاهرشان اهمیت زیادی می دادند مثلاً مردان و زنان مصری آرایش می کردند و از آینه ای شبیه این که در مجموعه موزه های ملی اسکاتلند است استفاده می کردند. آلیاژِ مسِ این آینه را جلا می دادند تا سطح آن براق گردد و تصویر شفاف تری از خودشان ببینند. یکی از اصطلاحات مصری برای آینه به صورت رو ببین ترجمه می گردد که توصیف کاملیست. امروزه آینه ها برای ما عادی شدند، اما نمونه های شگفت انگیزی از گذشته موجود است که نشان می دهد برای حفاظت از آینه ها و نشان دادن ارزشمندی آن ها از قاب های چوبی استفاده می کردند.

11. بالاتنه اجداد

این قبیل مجسمه های کوچک آهکی در طاقچه های درون دیوار خانه های مصری قرار داده میشدند. از آنجا که مصریان دوربین نداشتند، این بالاتنه ها به آن ها یاری می کرد خویشاوندانِ از جهان رفته شان را به یاد بیاورند.

12. پتک

این ابزار چوبی با یک دسته استوانه ای و یک سر مخروطی یکی از نمونه وسایلی ست که مصریان استفاده می کردند. آن قدر از این پتک چوبی استفاده شده که روی سطح چوبی آن در هر چهار طرف جای ضربات عمیق به جا مانده است. چوب باکیفیت کالای نسبتاً کمیابی در مصر بود بنابراین تعجبی ندارد که از این پتک مدت های مدیدی استفاده شده باشد.

13. چرک نویس

به گزارش مدرسه مالک اشتر؛ درست مثل خودِ ما که گاهی اوقات روی کاغذ های باطله (یا چرک نویس) خط خطی می کنیم، مصریان باستان هم از ورقه های آهکی که نسبت به تکه های پاپیروس راحت تر در دسترس شان بود به عنوان چرک نویس استفاده می کردند. در این چرک نویس تصویر یک مرد یا پسر که میمونی را تا بالای یک درخت نخل دنبال می نماید می بینید. پیکری که در وسط ایستاده شبیه پادشاهی ست که روی دیوار های معبد هنگام شکست دشمن نشان داده می گردد، پس احتمالاً خالق این تصویر اندکی قصد شوخی داشته است.

14. بازی روی تخته

قرن های زیادی قبل از بازی مونوپولی و ریسک، بازی های روی تخته یکی از تفریحات رایج مصریان بود. یکی از این بازی های رایج Senet بود که دو بازیکن داشت. در این بازی، دو بازیکن برای معین کردن اینکه تا چند خانه می توانند مهره هایشان را جابجا نمایند چوبی را پرتاب می کردند. عبور مهره ها روی تخته استعاره ای بود از زندگی پس از مرگ که روی دیوار های مقبره ها به تصویر کشیده شده بود.

منبع: History

مترجم: زهرا ذوالقدر