هواپیمایی عجیب که پرواز لوکس را برای مردم کم عایدی ممکن می نماید - مدرسه مالک اشتر

به گزارش مدرسه مالک اشتر، این هواپیمای عجیب و غریب می تواند در آینده گزینه ای سریع و نو برای سفر های هوایی باشد.

به گزارش خبرآنلاین به نقل از پاپ ساینس، سلرا 500 L هواپیمای بسیار عجیب و غریبی است که سازندگان آن امیدوارند روزی نحوه پرواز بعضی از ما را تغییر دهد. بدنه آن شبیه یک بالون براق یا شاید شبیه کله قند است. اگرچه عجیب به نظر می رسد، اما این هواپیمای آزمایشی تا به امروز 31 پرواز انجام داده است.

امید است روزی، یک نمونه از این هواپیما با ظرفیت 6 سرنشین ساخته گردد که دارای پنجره نیز باشد. زیرا نمونه اولیه آن فاقد صندلی و پنجره است.

اما ایده ساخت این هواپیما بسیار جالب است: این هواپیما به قدری کم مصرف خواهد بود که پرواز با آن بسیار مقرون به صرفه می گردد. بعلاوه از برد طولانی و سرعتی بالا با بیش از 460 مایل در ساعت برخوردار است. در حالت ایده آل، یک مسافر می تواند از آن برای پرواز به یک فرودگاه بزرگ استفاده کند و از صف های طولانی و فضای شلوغ بوئینگ و ایرباس اجتناب کند.

بیل اتو جونیور، مدیر عامل شرکت Otto Aviation، شرکت سازنده این هواپیما می گوید، سلرا ترکیبی از یک بدنه آیرودینامیک و سیستم پیشرانه بسیار کارآمد است. او می گوید هدف ما این است که بتوانیم پرواز های بین شهری را در ایالات متحده راه اندازی کنیم که چه در هزینه و چه در زمان با دیگر خطوط هوایی تجاری رقابت کند.

یکی از اصلی ترین راه کار هایی که می تواند کارایی هواپیما را بالا ببرد، حفظ لایه جریان هوای صاف تا حد امکان بر روی بدنه آن است. به طور خاص، هدف آن ها دستیابی به چیزی به نام جریان آرام است.

دیوید بوگ مدیر ارشد فناوری می گوید: به طور کلی، جریان آرام زمانی اتفاق می افتد که هوا در لایه های بسیار صاف جریان پیدا می نماید و تمایلی به ترکیب شدن با لایه های دیگر را ندارد. او این پدیده را با برخورد آب با ستونی که یک پل را در رودخانه نگه می دارد، مقایسه می نماید و می گوید: جریان آرام جایی است که آب به آرامی از اطراف پایه و ستون پل عبور می نماید.

سپس رودخانه ای خروشان را تصور کنید که در آن آب به پایه پل برخورد می نماید و متلاطم می گردد. این آب متلاطم - یا هوای متلاطم در پرواز - چیزی است که سازندگان سلرا می خواهند از آن اجتناب نمایند.

در حال حاظر طول سلرا حدود 11 متر و طول بال های آن16 متر است که تقریباً 5 متر بیشتر از یک هواپیمای تک موتوره Cessna 172 است. به همین علت است که بدنه هواپیما به شکل بالون است و بال ها در قسمت عقب قرار دارند.

بال ها هم باعث بالا رفتن هواپیما می شوند، و هم باعث مختل شدن جریان هوای صاف بالای بدنه هواپیما می شوند. بوگ می گوید: این مانند پتکی است که در مسیر جریان هوا قرار می گیرد. به همین علت پروانه (ملخ) در عقب هواپیما واقع شده است.

با این حال، همه چیز در خصوص جریان آرام نیست. این هواپیما دارای بال های باریک و بلندی است که به آن ها یاری می نماید پدیده ای به نام کشش القایی را کاهش دهند.

ناسا نیز در حال مطالعه چیزی مشابه این است که خرپا ها از بال های بلند پشتیبانی نموده و از خمیدگی آن ها جلوگیری نمایند. بال های بوئینگ تازه 777 ایکس به قدری بلند هستند که اگر نوک بال های آن تا نگردد، در گیت استاندارد فرودگاه جا نمی شوند.

افزایش طول بال های هواپیما برای بالابردن کارایی آن ها ایده تازهی نیست. الا اتکینز، استاد مهندسی هوافضا در دانشگاه میشیگان می گوید: جامعه گلایدر ها ازسال های بسیارقبل حتی اوایل دهه 1930 می دانستند که بال های بلند و باریک کارآمدتر از بال های کوتاه هستند.

سلرا در حال حاضر با سیستم سیگنال دهی الکتریکی پرواز نمی نماید، به این معنی که به یک سیستم قدیمی وابسته است که در آن کنترل ها به طور مکانیکی به سطوح هواپیمایی که در حال حرکت است متصل می شوند.

این موضوع اتکینز را به تعجب وا می دارد: که این هواپیما چه نوع اتوماسیونی خواهند داشت؟ اتکینز می گوید با وجود این که سؤالات دیگری در خصوص این شاهکار هواپیماسازی وجود دارد، او همچنان مشوق آن ها است. او می گوید: بدون شک، اگر می خواهیم شهروندان خوبی شویم، سیستم هوانوردی باید در طول زمان سبزتر و محیط زیستی تر گردد.

به گفته بوگ، Otto Aviation بسیار کم مصرف است و می تواند با سوخت حدود 4 لیتر بین 18 تا 22 مایل پرواز کند، در حالی که سایر هواپیما ها با سرعت هایی بالاتر و با شتاب بیشتر (sport rates) با همین اندازه سوخت بین حدود 3 تا 4.5 مایل پرواز می نمایند. (البته، هنگام صحبت در خصوص بهره وری سوخت خطوط هوایی، باید تعداد مسافران هواپیما را نیز در نظر گرفت.)

بیل اتو جونیور نتیجه گیری می نماید: ما می خواهیم هواپیمایی بسازیم که به مردم اجازه دهد از مزایای پرواز خصوصی، اما با قیمت بلیط تجاری بهره مند شوند. این ماموریت واقعی ما است.

ویلیام کراسلی، رئیس دانشکده هوا و فضا دانشگاه پردو، می گوید که سلرا مطمئناً اولین هواپیمای مسافربری نیست که قرار است آنقدر مقرون به صرفه باشد که بتوان مکررا از آن استفاده کرد. او می گوید: شرکت هوانوردی عمومی برای مدت طولانی کوشش نموده این کار را انجام دهد. آن ها سعی نموده اند هواپیمایی بسازند که مردم در جابجایی روزانه از آن استفاده نمایند.

او خاطرنشان می نماید، به طور کلی ساخت یک هواپیمای متناسب با جریان آرام می تواند سخت باشد. کراسلی می گوید: گاهی اوقات، فراوری آن سخت تر است. شما باید سطح هواپیما را کاملاً دست نخورده نگه دارید و مراقب باشید که بدنه آن را سوراخ نکنید.

مثلا وقتی تعداد زیادی حشره به هواپیما اصابت می نمایند، می توانند اوضاع را پیچیده تر نمایند. او می گوید: اگر هواپیما را برای جریان آرام طراحی کنید، بدنه هواپیما حساسیت بیشتری خواهد داشت.

نمونه اولیه طراحی شده فعلی فقط یک نمونه اولیه است، و هنوز به فراوری انبوه نرسیده است. کراسلی در انتها می گوید: به عنوان یک طراح هواپیما، تماشا طرح های تازه و متفاوت، و سپس تماشا کارکرد آن ها، واقعاً هیجان انگیز است؛ و اگر آن ها بتوانند این ایده را درفراوری یک خودرو بکار ببرند، واقعاً جالب خواهد بود.